Volleybal is een technische sport en de spelregels blijven evolueren. Om de paar jaar komt er een nieuwe versie uit, gepubliceerd door de Fédération Internationale de volleyball (FIVB). De regels durven al eens ingrijpend veranderen en soms worden veranderingen teruggedraaid als blijkt dat ze niet de gewenste effecten hebben (denk aan de regels betreffende netfouten).
In de recreatie spelen meestal mensen die voorheen op “hoger niveau” hebben gespeeld, zij zijn meestal vrij goed op de hoogte van de regels zoals ze TOEN waren. Er spelen ook mensen mee die zelfs nooit opleiding gekregen hebben of in een club gespeeld hebben (waaronder ondergetekende…). Dit maar om aan te duiden dat de kennis van het reglement sterk varieert van speler tot speler.
Uit de ervaring en eigen observatie weet ik dat de meeste ploegen geen gebruik maken van “gediplomeerde” scheidsrechters, niet zelden om financiële redenen. Dat is op zich OK, maar dan wel op voorwaarde dat de occasionele scheidsrechter een goed begrip heeft van de actueel geldende regels. Om die reden besloot ik 2 jaar geleden om de cursus scheidsrechter te volgen. Het is vanuit die ervaring dat ik durf te stellen dat een opfrissing van de regels voor de recreatieve spelers eens dringend nodig is.
Al te dikwijls wordt de sfeer tijdens een wedstrijd verziekt door discussies omtrent beslissingen van de scheids en dat is bijzonder jammer. We spelen voor het plezier, maar dat wil niet zeggen dat we het minder ernstig moeten doen. De scheidsrechter moet meer zijn dan de man die het signaal voor de opslag geeft en kijkt of de bal “binnen” of “buiten” valt.
Het volledige reglement omvat 88 pagina’s… alleen de moedigen zullen dit volledig lezen. In de volgende 5 pagina’s heb ik de belangrijkste passages hernomen die ELKE SPELER zou moeten kennen, maar ZEKER de occasionele scheids. Veel leesplezier en nog vele sportieve wedstrijden iedereen 🙂